Un deses contos era "Unha petición de man", e estabamos Chelo do rejo, eu e duas personas máis. Eu facía de criada e Chelo de señora da casa, nunha das escenas estabamos os catro e Chelo máis eu tiñamos que saír da escena, ela tiña que tocarme no hombro e decir enfadada: - Imos, Irina!
Pois ela en vez de tocarme no hombro o que facía era tirarme do brazo como lanzándome, e coa inercia eu saía disparada, mentras que ela ía andando. Iso fíxoo en varios ensaios que fixeramos sen o profesor. Despois deses ensaios chegou o día de ensaiar co profesor, e Chelo volveu a facer o mesmo, logo o profesor díxolle como tiña que facer e dende aquela fíxoo ben. Foi unha anécdota moi cómica, en fin, cousas de Chelo.
FIN
