Esta historia transcurre o trinta de abril do ano dous mil, é a xornada trinta e cinco da liga en Primeira división, o Celta de Vigo xoga contra o Deportivo da Coruña en Balaídos.
Días antes o meu pai e o meu irmán decidiran ir ao partido coa peña do Celta que había daquela na vila e preguntáronme se eu quería ir, despois de dubidalo un pouco dixen que si, como eu son do Deportivo ía estar rodeada de celtistas e por iso tivera dúbidas.
Chegou o día do partido, decidín non levar nada que me identificara como deportivista por se ao chegar alí os celtistas se metían conmigo. Partimos no autobus rumbo a Vigo e a viaxe foi tranquila.
Xa en Balaídos, vimos que había moitísima xente, observabamos que había moita que se dirixía a un sitio e fomos alí por se era o autobus do Deportivo, pero non era o equipo, eran aficionados do conxunto coruñés. Cando os celtistas o viron empezaron a abuchealos e insultalos, cousa que non me gustou nada. Xa sei que os insultos forman parte do espectáculo, pero non me gustan veñan de quen veñan.
Entramos no estadio, as gradas están cheas, e eu estou alí no medio de tanto aficionado do Celta, nesa parte da grada a visibilidade non é nada boa, xa que en canto se levantan os de diante quedo sen ver nada.
O partido estivo cheo de faltas por parte dos dous equipos, eu non o pasei nada ben porque cada vez que un xogador do meu equipo facía unha falta os celtistas insultábano.
Estiven incómoda todo o partido porque cando marcou o Deportivo non me atrevín a celebralo moito, ao final ganou o Celta. A verdade é que a veces dábame ganas de sentarme na grada onde estaban os deportivistas, ahí si que ía estar a gusto!
Ao saír do estadio fomos a un bar e vimos o resumo do partido e despois volvimos á casa.
Esta foi a única vez que fun a Balaídos a ver un Celta-Deportivo, e non quixen volver máis.
FIN
