![]() |
Imagen creada con IA. |
Hai unha moza durmida nun campo cheo de amapolas á beira do río, un mozo que pasaba por alí a ve, acércase a ela e quédase prendado. A moza esperta e o ve, ela tamén se queda prendada, os dous míranse aos ollos e vanse a unha cabana que hai cerca, e alí teñén unha noite romántica. Á mañá seguinte, o mozo esperta e dase conta de que a moza se foi.
O mozo quédase triste e váise da cabana, vai cara a beira do río a ver se a ve, pero non aparece, así que váise á súa casa.
Ela non volveu a aparecer nunca máis, nin el soubo máis de ela, el recordouna toda a súa vida ata o final dos seus días.
FIN
Hay una chica dormida en un campo lleno de amapolas a la orilla del río, un chico que pasaba por allí la ve, se acerca a ella y se queda prendado. La chica se despierta y lo ve, ella también se queda prendada, los dos se miran a los ojos y se van a una cabaña que hay cerca y allí tienen una noche romántica. A la mañana siguiente, el chico se despierta y se da cuenta de que la chica se ha ido.
El chico se queda triste y se va de la cabaña, va hacia la orilla del río a ver si la ve, pero no aparece, así que se va a su casa.
Ella no volvió a aparcer nunca más, ni él supo más de ella, él la recordó toda su vida hasta el final de sus días.
FIN
Aquí mi fuente de inspiración para este relato:
Hola, Ánxela.
ResponderEliminar¿Era, quizás, una náyade?
Al menos, ese ser espiritual le dejo un bellísimo recuerdo al chico.
Muchas gracias por aportar esta dulce fábula para el VadeReto.
Abrazo Grande.
Pues no sé, no sé que es una náyade, no me he planteado nada. Gracias por tu comentario.
ResponderEliminarExcelentes micro, me gustaron ambos. Besitos
ResponderEliminarEs el mismo relato, primero en gallego y luego en español. Gracias por comentar.
EliminarEstupendo micro. Deja un poco de intriga en torno a quien sería esa chica...Saludos!
ResponderEliminarCierto, gracias por comentar, saludos.
EliminarHola Ánxela
ResponderEliminarGracias por traernos el galego al VadeReto. ¡Un micro muy romántico! Saludos
Marlen
De nada. Me alegro de que te haya gustado, gracias por comentar.
EliminarQué bonito, Ánxela, ese amor inolvidable. Un micro muy mágico, casi en tono de leyenda.
ResponderEliminarMuchas gracias, me alegro de que te haya gustado. Saludos.
EliminarÁnxela, un micro sencillo y directo, que deja flotando ese sabor a encuentro fugaz.
ResponderEliminarMe ha gustado ese final abierto, melancólico, que se queda rondando un poco más allá del “fin”.
Un abrazo.
Gracias, me alegro de que te haya gustado.
Eliminar