UNHAS VACACIÓNS INESQUECIBLES

 

É verán, Laura está de vacacións en Mallorca, acaba de chegar ao hotel e entra na habitación para descansar, son as once da noite e xa ceara no avión.
Á mañá seguinte sae da habitación e atopa a un xoven no pasillo, queda mirando para el e decide falarlle.

 - Hola, que fas por aquí?
 - vou baixar a almorzar.
 - Cómo te chamas?
 - Raúl.
 - Encantada, eu son Laura.
 - Encantado, Laura. Hospédaste ti soa?
 - Si, e ti?
 - Eu tamén.
 - De onde eres, Raúl?
 - De Asturias, e ti?
 - De Lugo.
 - Ah, que ben! Oes, xa que viaxamos sós, por qué non almorzamos xuntos?
 - Paréceme ben, almorzar soa sería aburrido.
 - Pois logo, imos.

Chegan ao restaurante do hotel e almorzan, despois de manter unha agradable conversación durante o almorzo, deciden pasar o resto do día xuntos, e así pasan todas as vacacións.
De pasar tanto tempo xuntos, entre eles nace o amor e fanse inseparables.
Chega o derradeiro día de vacacións e os dous están tristes porque se teñen que marchar cada un ao seu lugar de residencia.

- Laura, estou triste.
- Eu tamén, Raúl.
- Hoxe teño que marchar para Asturias.
- Eu tamén teño que marchar para Lugo.
- Non quero separarme de ti, Laura.
- Eu tampouco quero separarme de ti, Raúl.
- Qué podemos facer?
- Vivamos xuntos!
- E onde?
- Onde ti queiras, cariño.
-Vivirías conmigo en Asturias?
- Claro que si, cariño, eu contigo iría ata a fin do mundo.
- Entón, decidido!

Un tempo despois empezaron a vivir xuntos nunha casa en Asturias e foron felices para sempre.

CAMIÑO A THE ROAD

       

Antigo oeste, un vaqueiro montando nun cabalo, vai a unha vila chamada The road, ven dende lonxe e leva varios días de viaxe. Chega a unha pequena aldea e atopa a unha fermosa muller, queda mirando para ela cun soriso; a muller olla para el tamén cun soriso.
El saúdaa quitando o sombreiro:
- Boas tardes, boneca.
- Boas tardes, vaqueiro.
- Está moi lonxe The road? Quería chegar antes de que oscureza.
- Está preto, a dez minutos de aquí.
- Perfecto, gracias. Como te chamas?
- Chámome Susan.
- Encantado, eu chámome Sam.
- A que vas a The road?
- Un amigo regaloume un rancho e vou vivir alí. Por qué o preguntas?
- Simple curiosidade.
- Vale, xa me vou, que se me vai facer tarde. Foi un pracer coñecerte, Susan.
- Adeus, Sam, encantada.
Sam sigue o seu camiño cun soriso na cara, de vez en cando volve a cabeza para mirala, ela obsérvao mentres se marcha.
Pasan os días e Sam xa está vivindo no seu rancho, está un pouco desanimado porque se acorda moito de Susan. Por outro lado, Susan está igual porque se acorda moito de Sam, tanto un coma outro dase comta de que en canto se viron xurdiu o amor.
Susan decide ir a The road para dicirlle a Sam o que sinte por el, colle un cabalo e vai camiño a The road. Mentras tanto, Sam está nun bar tomando unha zarzaparrilla para animarse un pouco; Susan chega á vila e comeza a preguntar por Sam á xente do lugar.
Algunha dille que non o coñece, pero ao final atopa a un que sabe quen é e onde está nese momento.
- Señor, de verdade sabe onde está Sam?
- Si, señorita, está no bar que está ao lado da panadería.
- Moitas gracias, señor, agradezollo moito!
- Non hai de que, deséxolle sorte.
- Gracias!
Susan camiña rápido pola rúa mirando a ver se atopa o bar, encontra a panadería e ahí está o bar. Entra e ve na barra a Sam, xa bebeu algunha copa de máis, por fin se atopan despois de tantos días sen verse.
- Hola, Sam. Como estás?
- Hola, Susan, non sabes canto me alegro de verte, que fas aquí?
- Eu tamén me alegro moito de verte, vin aquí para dicirche algo moi importante.
- Dime, son todo oídos.
- Quero dicir que en todos estes días non deixei de pensar en ti e que te botaba moito de menos, dinme conta de que me namorei de ti.
- Eu tampouco deixei de pensar en ti todos estes días e botábate tanto de menos que vin a este bar para olvidar. Quérote, Susan!
- Oh Sam, xa nunca máis nos separaremos, verdade?
- Claro que non, Susan. Que che parece se vivimos xuntos?
- Acepto, pero antes casamos.
- Como ti queiras, cariño.
- Entón está decidido.
Despois duns meses de relación casaron e foron a vivir xuntos no rancho de Sam.

AMIZADE POR ENRIBA DE TODO

  

Cobi e Scotty son dous cans que temos na aldea, un día pelexaron por culpa da comida, Scotty estaba comendo e o outro acercouse a el para quitarlla e empezaron a pelexar.
Durante un tempo estiveron enfadados e andaban cada un por separado, Scotty estaba moi triste e entón miña nai empezou a levalo á cociña, estaba moi feliz dentro, xa que fóra non podía saudarnos debido aos celos do outro. Eu cheguei a pensar que nunca volverían a ser amigos.
Pasado o tempo, os cans olvidáronse do asunto e volvían a andar xuntos, por fin eran amigos de novo!
Eles siguen sendo amigos, aínda que teñen os seus máis e os seus menos por culpa do mal carácter de Cobi que ademáis é o que manda por ser el o máis maior dos dous.
Este relato demostra que a amizade está por enriba de todo, aínda que haxa malos rollos.

                   

O TRIUNFO DO AMOR

 

Unha parella na casa está discutindo, ela descubriu que el estivo con outra, el dille que non, ela non lle cree, el insiste en que non é certo. Os dous acaban berrando e ela marcha da casa dando un portazo, necesita dar un paseo.
El queda alí sentado no sofá moi triste e chorando como nunca chorou na súa vida, quere olvidar, colle unha botella e ponse a beber sen parar. El dase conta do moito que a quere e arrepíntese de estar coa outra muller.
Mentras tanto ela vai pola rua triste porque a pesar de todo quéreo, entra nunha discoteca e despois de tomar algunhas copas decide poñerse a bailar ela soa, todo o mundo se queda mirando polo ben que baila e incluso aplauden ao ritmo da música, ela vaise animando cada vez máis.
Despois duns cantos bailes, ela decide volver á casa e ve que el está durmido no sofá, ela cansada vaise deitar na cama.
Á maña seguinte, deciden volver a falar do asunto, el dille que está totalmente arrepentido do que fixo e que non o volverá a facer porque se dou conta de que sempre a vai a querer, ela contéstalle que a pesar de todo o sigue querendo e acepta o seu perdón.
El dalle as gracias cheo de felicidade e logo danse un abrazo e un bico de reconciliación.



                       

AFORTUNADOS

         

David e Pedro son dous irmáns, xa levan toda a semana de vacacións en Brasil, é domingo, mañán xa se volven para España e pensan pasalo moi ben o último día.
Salen da habitación do hotel e no vestíbulo encóntranse co seleccionador Vicente Del Bosque, os dous quedan abraiados, resulta que estaban no mesmo hotel que estaba a Selección Española, que iba a xogar a final da Copa Confederacións contra Brasil. Eles acercaronse a el e estiveron falando un pouco, ata se fixeron unha foto. O entrenador preguntoulles se iban a ir ao partido e David contestoulle que non podían porque non tiñan entrada, xa que chegaran onte á noite á cidade.
Seguidamente, Del Bosque lles dixo que tiña duas entradas que lle sobraban e que se querían llas podía regalar. David e Pedro estaban alucinando co que acababan de oir, mentres o seleccionador colleu as duas entradas no bolsillo da súa chaqueta e doullas.
David e Pedro colleron as entradas con cara de asombro, non paraban de darlle as gracias pola súa amabilidade.
Horas despois foron ao Estadio Maracaná que era onde se xogaba o partido. Estaban nerviosos e impresionados polo estadio e polo ambiente que había.
David e Pedro non se cansaban de animar todo o partido a pesar do mal que estaba xogando España, eso sí, estaban sufrindo moito.
Final do partido, Brasil vence por tres goles a cero, os dous irmáns vanse tristes pola derrota, volven ao hotel para descansar.
Pola mañá van ao aeroporto e toman rumbo a España felices e contentos porque o pasaron ben toda a semana de vacacións en Brasil.